/HGO/logo.jpgHoud Groningen Overeind!
28 oktober 2017
/HGO/zienlaand.jpg
Dit was zien laand
Hij rilde. Hij had zijn winterjas aan moeten doen. Het verschil tussen boven de tien graden en er iets onder, maakte om de een of andere reden een enorm verschil.
Hij was onderweg naar zijn stek. Het land was veranderd van uitbundig groen, naar treurig grijs. Hij kon zich voorstellen, dat wanneer een niet-Groninger voor het eerst op dit moment naar Groningen zou komen, hij niet zou begrijpen waarom mensen het hier mooi vonden.
Maar ook die treurigheid van dit jaargetijde had wel iets.

De frisse wind uit het Noordoosten, had hem flink wakker geschud. Dat had hij ook wel even nodig.
Opnieuw was hij in een eindeloos gezever terecht gekomen met het CVW. Ze beloofden beterschap, en dat het nu goed zou komen. En dat ze wilden betalen, als ze bij hem mochten komen. Hij grinnikte, betalen voor een gesprek. Misschien moest hij daar zelf maar een verdienmodel van maken. 
Maar hij had gezegd dat hij geen enkele reden had, om te geloven dat ze het nu beter gingen doen. Dus dat gesprek ging dan ook niet door. 

Door omstandigheden kon hij opnieuw de energie opbrengen om geduld te betrachten. Op het moment was dat het enige juiste om te doen. Dus kon hij zich bezig houden met andere zaken.
Hij had zich daarom maar weer eens op het nieuws gestort.

De één na de andere politicus had genoemd dat het beter moest in Groningen. Dat er perspectief moest komen. Kansen. Dat het niet goed was gegaan.
Het grappige was dat ze altijd in de derde persoon spraken. Ze zeiden het moet beter, het moet sneller. Ze zeiden nooit, ik zorg dat het beter gaat, of ik zorg dat het sneller gaat. Zelfs in hun vocabulaire waren ze afgetraind om vooral niet de verantwoordelijkheid te nemen.

En ondertussen bleven velen in kapotte huizen zitten. Aan kansrijk en perspectief had je weinig, wanneer je huis aan alle kanten was ontzet en regen en wind vrij spel hadden gekregen in je huis.
Maar in het hele politieke spel werd de schade angstvallig vermeden.
En ondertussen werd het ene na het andere plan en onderzoek gepresenteerd of aangekondigd. Er was zelfs een nieuwe topambtenaar gekomen, speciaal voor Groningen. Hij zag wat er gebeurde, maar kon zich voorstellen dat velen er geen touw meer aan vast konden knopen. Je moest bijna alle stukken en berichten volgen en over niet officiële informatie beschikken om nog te begrijpen wat er gaande was.

Daarom kon hij enorm het bericht waarderen van zijn provinciegenoten, die samen met milieudefensie waren afgereisd naar Den Haag. En op de stoep voor EZ, of hoe dat tegenwoordig ook mocht heten, puin hadden gestort.

Het was eigenlijk de enige duidelijke boodschap van deze week.
Na alle berichtgevingen was het de enige juiste conclusie.

In Groningen was het een grote puinzooi.
© 2023 Houd Groningen Overeind                                                                     HGO maakt gebruik van Sitemagic CMS